خدا روزیِ همه بندگانش را به عدالت تقسیم می‌کند

امام زین العابدین(ع) در سی و پنجمین دعا از صحیفه سجادیه، به عدالت و رضایت بندگان از قضای الهی اشاره کرده‌است.
سی‌ و پنجمین دعا ازصحیفه سجادیه، در ۵ فراز با بیان رضایت از قضای الهی از جانب امام سجاد(ع) تنظیم شده است.

 

در این گزارش می خوانیم که:

* خدا روزیِ همه بندگانش را به عدالت تقسیم می‌کند.

* اگر خداوند چیزی به دیگری می‌دهد و از ما دریغ می‌کند، موجب حسدورزی ما نشود؛ چراکه این از آزمایش‌های الهی است.

* قضای الهی را در حق خودمان نیک شماریم.

* شخص بینوا را فرومایه نپنداریم و گمان نکنیم شخص صاحب ثروت، فضل و برتری دارد؛ زیرا شریف کسی است که فرمانبرداری از خداوند به او شرافت بخشیده و عزیز کسی است که با بندگی خدا عزت یافته است.

* خداوند نه فرزندی آورده و نه فرزند کسی است. هیچ‌کس همتای او نیست.

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی الرِّضَا إِذَا نَظَرَ إِلَى أَصْحَابِ الدُّنْیَا:

و از دعا‎‌های امام سجاد(ع) در مقام رضایت از قضای الهی:


الْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُکْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ أَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعَایِشَ عِبَادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ أَخَذَ عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ

سپاس خدای را به عنوان رضا خشنودی به حکمش، گواهی می‌دهم که خداوند معیشت بندگانش را به آیین عدالت تقسیم کرد، و بر تمام مخلوقاتش راه فضل و احسان پیش گرفت.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تَفْتِنِّی بِمَا أَعْطَیْتَهُمْ، وَ لَا تَفْتِنْهُمْ بِمَا مَنَعْتَنِی فَأَحْسُدَ خَلْقَکَ، وَ أَغْمَطَ حُکْمَکَ.

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و مرا به سبب آنچه به آنان مرحمت فرمودی آزمایش مکن، و ایشان را به آنچه از من بازداشته‌ای میازمای، تا مبادا به آنان حسد برم، و حکم حضرتت را سبک شمارم.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ طَیِّبْ بِقَضَائِکَ نَفْسِی، وَ وَسِّعْ بِمَوَاقِعِ حُکْمِکَ صَدْرِی، وَ هَبْ لِیَ الثِّقَةَ لِأُقِرَّ مَعَهَا بِأَنَّ قَضَاءَکَ لَمْ یَجْرِ إِلَّا بِالْخِیَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُکْرِی لَکَ عَلَى مَا زَوَیْتَ عَنِّی أَوْفَرَ مِنْ شُکْرِی إِیَّاکَ عَلَى مَا خَوَّلْتَنِی

بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و مرا به قضایت دلخوش کن، و سینه‌ام را به موارد حُکمت گشاده فرما، و به من اطمینان ده که به سبب آن اقرار کنم که قضای تو جز به آنچه خیر است روان نشده، و شکرم را بر آنچه از من باز داشته‌ای افزون‌تر از شکرم بر آنچه به من عنایت کردی قرار ده.

وَ اعْصِمْنِی مِنْ أَنْ أَظُنَّ بِذِی عَدَمٍ خَسَاسَةً، أَوْ أَظُنَّ بِصَاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلًا، فَإِنَّ الشَّرِیفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طَاعَتُکَ، وَ الْعَزِیزَ مَنْ أَعَزَّتْهُ عِبَادَتُکَ
 
و مرا از خوار نگریستن تهیدست، و برتر گمان کردن ثروتمند حفظ فرما، چه آنکه شریف آن است که طاعت تو او را شریف نموده، و عزیز کسی است که عبادت تو او را عزت داده.

فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ مَتِّعْنَا بِثَرْوَةٍ لَا تَنْفَدُ، وَ أَیِّدْنَا بِعِزٍّ لَا یُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنَا فِی مُلْکِ الْأَبَدِ، إِنَّکَ الْوَاحِدُ الْأَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذِی لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ کُفُواً أَحَدٌ.

پس بر محمد و آلش درود فرست و ما را از ثروتی فنا ناپذیر بهره‌مند کن، و به عزتی دائم تأیید فرما، و در ملک جاودانه روانه ساز، زیرا که تو آن یکتای یگانه بی‌نیازی، که فرزند نداری و فرزند کسی نیستی و همتایی برایت نبوده است.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.