امام
علی (ع)در نامه 43 کتاب شریف نهج البلاغه به یکی از فرمانداران خود در
سرزمین فارس در مورد استفاده نابجا از بیت المال می فرماید: از تو خبرى به
من رسیده که اگر چنان کرده باشى ، خداى خود را به خشم آوردهاى و امام خود
را غضبناک کرده اى . تو غنایم جنگى مسلمانان را که به نیروى نیزه ها و
اسبانشان گرد آمده است و بر سر آنها خونها ریخته شده به جماعتى از عربهاى
قوم خود ، که تو را برگزیدهاند ، بخشیدهاى .
امام
در ادامه میفرماید:سوگند به کسى که دانه را شکافته و جانداران را آفریده ،
اگر این سخن راست باشد ، از ارج خود در نزد من فرو کاسته اى و کفه اعتبار
خود را سبک کرده اى . پس حقیقت پروردگارت را سهل نظاره نکن و خوار مدان و
دنیایت را به نابودى دینت آباد مگردان . که در زمره زیانکارترین مردم در
روز رستاخیز خواهى بود .
همچنین
امام در کلامی نصیحتگونه به فرماندار خود می فرماید:بدان ، که مسلمانانى
که در نزد تو هستند ، یا در نزد ما هستند ، سهمشان از این غنیمت برابر است .
براى گرفتن سهم خود نزد من مى آیند و چون بگیرند ، باز مىگردند.
بارها
امام علی (ع)در خطبهها و نامههای گوناگون نهج البلاغه محافظت از بیت
المال را یکی از اصلی ترین کارهای مسئولان حکومتی دانسته اند و حتی نزدیکان
امام نیز حق برداشت از اموال عمومی را نداشتند.