
امام
علی (ع)در بخشی از نامه 53 کتاب شریف نهج البلاغه در مورد نحوه انتخاب
کاگزاران دولتی به مالک اشتر می فرماید:در کار کارگزارانت بنگر و پس از
آزمایش به کارشان برگمار ، نه به سبب دوستى با آنها . بى مشورت دیگران به
کارشان مگمار ، زیرا به رأى خود کار کردن و از دیگران مشورت نخواستن ، گونه
اى از ستم و خیانت است .
امام در ادامه می فرماید:کارگزاران شایسته
را در میان گروهى بجوى که اهل تجربت و حیا هستند و از خاندانهاى صالح ،
آنها که در اسلام سابقه اى دیرین دارند . اینان به اخلاق شایسته ترند و
آبرویشان محفوظتر است و از طمعکارى بیشتر رویگردان اند و در عواقب کارها
بیشتر مى نگرند .
همچنین امام علی (ع) در مورد توجه بیشتر به
کاگزاران دولتی می فرماید:ای مالک به ارزاق کارگزاران بیفزاى ، زیرا
فراوانى ارزاق ، آنان را بر اصلاح خود نیرو دهد و از دست اندازى به مالى که
در تصرف دارند ، باز مى دارد . و نیز براى آنها حجت است ، اگر فرمانت را
مخالفت کنند یا در امانتت خللى پدید آورند . پس در کارهایشان تفقد کن و
کاوش نماى و جاسوسانى از مردم راستگوى و وفادار به خود بر آنان بگمار .
زیرا
مراقبت نهانى تو در کارهایشان آنان را به رعایت امانت و مدارا در حق رعیت
وامى دارد و بنگر تا یاران کارگزارانت تو را به خیانت نیالایند .
امام
در انتهای این بخش به خیانت برخی کارگزاران می پردازد و می فرماید:هر گاه
یکى از ایشان دست به خیانت گشود و اخبار جاسوسان در نزد تو به خیانت او گرد
آمد و همه بدان گواهى دادند ، همین خبرها تو را بس بود . باید به سبب
خیانتى که کرده تنش را به تنبیه بیازارى و از کارى که کرده است ، بازخواست
نمایى . سپس ، خوار و ذلیلش سازى و مهر خیانت بر او زنى و ننک تهمت را بر
گردنش آویزى .