
امام
علی (ع) در بخشی از نامه 53 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به مالک اشتر در
مورد نحوه برخورد با دشمنان می فرماید: اگر دشمنت تو را به صلح فراخواند ،
از آن روى برمتاب که خشنودى خداى در آن نهفته است . صلح سبب آسایش سپاهیانت
می شود و تو را از غم و رنج دور می کند و کشورت را امنیت می بخشد . ولى ،
پس از پیمان صلح ، از دشمن برحذر باش و نیک برحذر باش . زیرا دشمن ، چه بسا
نزدیکى کند تا تو را به غفلت فرو گیرد . پس دوراندیشى را از دست مده و حسن
ظن را به یک سو قرار ده و اگر میان خود و دشمنت پیمان دوستى بستى و امانش
دادى به عهد خویش وفا کن و امانى را که داده اى ، نیک رعایت نماى . در
برابر پیمانى که بسته اى و امانى که داده اى خود را سپر ساز ، زیرا هیچ یک
از واجبات خداوندى که مردم با وجود اختلاف در آرا و عقاید ، در آن
همداستان و هم رأى هستند ، بزرگتر از وفاى به عهد و پیمان نیست . حتى
مشرکان هم وفاى به عهد را در میان خود لازم مى شمردند ، زیرا عواقب ناگوار
پیمان شکنى را دریافته بودند . پس در آنچه بر عهده گرفته اى ، خیانت مکن و
پیمانت را مشکن و خصمت را به پیمان مفریب . زیرا تنها نادانان شقى در
برابر خداى تعالى ، دلیرى کنند .
امام
در ادامه می فرماید:خداوند پیمان و زینهار خود را به سبب رحمت و محبتى که
بر بندگان خود دارد ، امان قرار داده و آن را چون حریمى ساخته که در سایه
سار استوار آن زندگى کنند و به جوار آن پناه آورند . پس نه خیانت را جایى
براى خودنمایى است و نه فریب را و نه حیله گرى را . پیمانى مبند که در آن
تأویل را راه تواند بود و پس از بستن و استوار کردن پیمان براى بر هم زدنش
به عبارتهاى دو پهلو که در آنها ایهامى باشد ، تکیه منماى .
امام
علی (ع) در ادامه می فرماید:مبادا که سختى اجراى پیمانى که بر گردن گرفته
اى و باید عهد خدا را در آن رعایت کنى ، تو را به شکستن و فسخ آن وادارد ،
بى آنکه در آن حقى داشته باشى . زیرا پایدارى تو در برابر کار دشوارى که
امید به گشایش آن بسته اى و عاقبت خوشش را چشم مى دارى ، از غدرى که از
سرانجامش بیمناک هستى بسى بهتر است . و نیز به از آن است که خداوندت
بازخواست کند و راه طلب بخشایش در دنیا و آخرت بر تو بسته شود .