به من دهاتی و شهرستانی نگویید!!!

برخی با درک و شعورترند و برخی نیز دائما به آدم برچسب " شهرستانی" می زنند...

از جوک های شبکه مجازی و چاشنی طنز برخی رسانه ها گرفته تا دورهمی های فامیلی و دوستانه و یا حتی محل کار، همه یک چیز را نشانه گرفته اند؛ زیر سوال بردن شأن انسانی و اینکه اهل کدام دیار باشی.

* تمسخری که باب خنده شده است

همیشه در قالب طنز می خندیم و می خندیم و می خندیم ، اما چه خوب می شد که لطیفه ها در عین شادی آور بودن ، مفید باشند نه اینکه نشانه بروند به سوی لهجه و قومیتی و به ناحق، صفت مذمومی را به آنان نسبت دهند. اینگونه جوک ها بیشتر یک ویژگی بد را در شهری برجسته می کنند و تا جایی پیش می روند که برخی دیگر دوست ندارند بگویند که اصلیتشان به کجا می رسد.جوک هایی که می توانند به جای خصلت های منفی تنبلی، خساست، خودستایی ، رشادت ها ، دلاوری ها و دیگر نکات برجسته و مثبت آن منطقه یا شهر را وصف کنند.

*همه جای ایران سرای من است

مشکل دقیقا همین جاست که بعضی از ما فراموش می کنیم که اهالی شهرهای دیگر کشورمان در کشاکش تاریخ و دفاع از مرزها و ارزش هایمان به چه میزان حق بر گردنمان دارند و به جای گسترش عبارات تمسخر آمیز درباره ی یکدیگر میبایست در هر کجای زندگیمان قدردان هم باشیم.

هادی جعفر بای، محقق و آسیب شناس اجتماعی در این باره می گوید: ساختن جوک باید درست صورت گیرد تا جایی که به وحدت ملی و همبستگی اجتماعی آسیب وارد نکند و اتحاد و انسجام میان تمامی آحاد و قومیت ها را تضعیف نکند.

آذین 33 ساله، لهجه را جزو لاینفک هر شهری می داند و می گوید: بیان لطیفه با لهجه زیباتر می شود اما نباید آن گویش و لهجه را به تمسخر گرفت چون آن لهجه جزو نمادها و مشخصه های بارز یک شهر است.

سودابه 56 ساله می گوید: نباید به هیچ قومیتی اهانت کرد اما متأسفانه امروزه این موضوع حتی در گفت و گوهای روزمره گروهی از جامعه، تبدیل به یک عادت شده است.

قاسم 56 ساله، با اشاره به اینکه به هیچوجه نباید لهجه ها را دست انداخت، می گوید: هر شهری فرهنگ، لهجه و آداب و رسوم خودش را دارد گرچه گاهی اوقات پیش می آید که ممکن است برخی از ما، بدون غرض و به علت عادت و نهادینه کردن صفتی در شهری آن را بازگو کنیم که این نیز اشتباه بزرگی است.

* تفرقه افکنی رمز موفقیت دشمن 

دشمنان برای جدا کردن قومیت ها بهانه ها و دلایل زیادی دارند و  شب و روز با تمام امکانات و نیروها درصدد ایجاد اختلاف در میان بخشهای مختلف کشور هستند .

به گفته جعفربای، قطعا دشمنان می توانند از اختلاف بین قومیت ها بهره برداری نامطلوب دارند و به وحدت ملی، تفاهم و همبستگی، آسیب می زنند و این مساله در بلندمدت همگرایی اجتماعی را به واگرایی اجتماعی تبدیل می کند . ما ایرانی هستیم و باید دین ، فرهنگ و ملیت را هویت اصلی خود قلمداد کنیم. ما زبان، تاریخ و دین مشترک داریم پس باید به مشترکاتمان بیندیشیم و آن ها را پر رنگ و برجسته تر کنیم.

سام 23 ساله، اهل سیستان و بلوچستان است و می گوید: من 3 سالی است که به تهران آمده ام، سطح فرهنگ در افراد متفاوت است. برخی با درک و شعورترند و برخی نیز دائما به آدم برچسب " شهرستانی" می زنند.

* چرا تمسخر قومیت ها دست به دست میان برخی جوانان می چرخد ؟

متأسفانه در برخی موارد، شرایط و موقعیت ها کار به جایی می رسد که دختران و پسران تحصیل کرده نیز برای خنداندن یکدیگر جوک هایی را منتشر می کنند که بیشتر جنبه انسانی را خدشه دار می کند و در برخی موقعیت ها ریشه های و اهلیت و شهر دوستان و همکلاسی های یکدیگر را به سخره می گیرند.

نگین، 27 ساله می گوید: در محل کار من، همه افراد، تحصیلکرده هستند اما متأسفانه تا فردی اشتباهی مرتکب می شود و یا مطلبی را دیر متوجه می شود و یا حتی عصبانی می شود بلافاصله وی را به قومیتی نسبت می دهند و  می خندند و این مساله برای یک جمع تحصیل کرده که باید رفتارش با دیگران متفاوت باشد، جای تأسف دارد.

*من و تو ایرانی هستیم فقط همین

 همواره باید بدانیم همین لرها، کردها، اصفهانی ها، ترک ها، تهرانی ها، شمالی ها، جنوبی ها و ... بودند که برای دفاع این مرز و بوم از خود گذشتند تا من و تو نیک نام، سربلند و پرافتخار بمانیم. همین قومیت ها بودند که دوباره ایران را ساختند و پرچمش را با هم قدرتمندانه به اهتزار درآوردند. ما همه با هم ایرانی هستیم، فقط همین...