خویشاوندان خود را هرگز ترک نکنید

امام علی (ع) در این خطبه به موضوعی اشاره دارد که جامعه ما کمتر به آن می پردازد.

ای مردم، انسان هر مقدار که ثروتمند باشد، باز از خویشاوندان خود بی نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع کنند. خویشاوندان انسان،بزرگ ترین گروهی هستند که از او حمایت می کنند و اضطراب و ناراحتی را از او می زیادند و در هنگام مصیبت ها نسبت به او پر عاطفه ترین مردم می باشد.

امام علی (ع) در ادامه این خطبه نورانی از وجود نام نیک برای یک فرد در جامعه صحبت می کند و می فرماید:نام نیکی که خدا از شخصی در میان مردم رواج دهد، بهتر از میراثی است که دیگری بردارد. آگاه باشید مبادا از بستگان تهیدست خود روی برگردانید و از آنان چیزی را دریغ دارید که نگه داشتن مال دنیا زیادی نیاورد و از بین رفتنش کمبودی ایجاد نکند.

امام(ع) در انتهای این خطبه می فرماید:آن کس که دست دهنده ی خود را از بستگانش باز دارد، تنها یک دست را از آنها گرفته، اما  دست های فراوانی را از خویش دور کرده است و کسی که پر و بال محبت را بگستراند، دوستی خویشاوندانش تداوم خواهد داشت.