اشتیاق چهارمین امام شیعیان به هنگام توبه و طلب آمرزش در پیشگاه خداوند

نهمین دعا از صحیفه سجادیه، در باب اشتیاق مومن به طلب آمرزش و ستایش ما در قبال هدایت و بخشش خداوند به نگارش درآمده است.

 بخشش، هدایت و کسب رضایت الهی از جمله وظایف مومن است که با عنوان دعای امام الساجدین(ع) پیرامون اشتیاق و طلب آمرزش خداوند در نهمین بخش از صحیفه سجادیه آمده است.

وَ کانَ مِن دعائِه علیه‏السلام فِى الاشتیاقِ اِلى‏ طَلَبِ‏ الْمَغْفِرَةِ مِنَ اللَّهِ جَلّ جَلالُه 

دعا و نیایش آن حضرت(ع) در شوق به طلب آمرزش از خدای بزرگ

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ صَیِّرْنا اِلى‏ مَحْبُوبِکَ مِنَ التَّوْبَةِ، وَ اَزِلْنا عَنْ مَکْرُوهِکَ مِنَ الْاِصْرارِ.

بارالها! بر محمد و آلش درود فرست، و ما را به سر منزل توبه که محبوب توست برسان، و از پافشارى بر گناه که نمى‏پسندى دور‌گردان.

اَللَّهُمَّ وَ مَتى‏ وَقَفْنا . بَیْنَ نَقْصَیْنِ فى دینٍ اَوْدُنْیا، فَاَوْقِعِ النَّقْصَ بِاَسْرَعِهِما فَنآءً، وَاجْعَلِ التَّوْبَةَ فى اَطْوَلِهِما بَقآءً.

بارخدایا، هنگامى که در دو زیان دین و دنیا قرار مى‏گیریم که به ناچار مستحق خسارت در دین یا ضرر در دنیا مى‏شویم، از شدت زیان که باعث کاهش گناه در دنیاىی که زود فانى مى‏شود وارد ساز، و عفو و بخششت را در دینمان که بادوام‏تر است قرار بده.

وَ اِذا هَمَمْنا بِهَمَّیْنِ یُرْضیکَ اَحَدُهُما عَنّا، وَ یُسْخِطُکَ الْاخَرُ عَلَیْنا، فَمِلْ بِنا اِلى‏ ما یُرْضیکَ عَنّا، وَ اَوْهِنْ قُوَّتَنا عَمّا یُسْخِطُکَ عَلَیْنا، وَ لا تُخَلِّ فى ذلِکَ بَیْنَ نُفُوسِنا وَاخْتِیارِها، فَاِنَّها مُخْتارَةٌ لِلْباطِلِ اِلاّ ما وَفَّقْتَ،اَمّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمْتَ.

و چون قصد دو کار کنیم که یکى از آنها تو را از ما خشنود مى‏کند و آن دیگرى تو را بر ما خشمگین مى‏سازد پس به آنچه در معرض رضاى توست ما را متمایل کن، و از قدرتمان بر امرى که سبب خشم توست بکاه، و در این امور ما را به خود و به اختیار خویش رها مساز، که نفسْ انتخاب کننده باطل است مگر آن که تواَش توفیق دهى، و پیوسته به بدى فرمان دهد مگر آن که تواَش رحمت آورى.

اَللَّهُمَّ وَ اِنَّکَ مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنا، وَ عَلَى الْوَهْنِ بَنَیْتَنا، وَ مِنْ مآءٍ مَهینٍ ابْتَدَاْتَنا، فَلا حَوْلَ لَنا اِلاّ بِقُوَّتِکَ، وَ لاقُوَّةَ لَنا اِلاّ بِعَوْنِکَ، فَاَیِّدْنا بِتَوْفیقِکَ، وَ سَدِّدْنا بِتَسْدیدِکَ، وَ اَعْمِ اَبْصارَ قُلُوبِنا عَمّا خالَفَ مَحَبَّتَکَ، وَ لاتَجْعَلْ لِشَىْ‏ءٍ مِنْ جَوارِحِنا نُفُوذاً فى مَعْصِیَتِکَ.

الهى، ما را از مایه ضعف و ناتوانى به وجود آورده‏اى، و اساس آفرینش ما را بر سستى نهاده‏اى، وآغاز مارا از آبى ناچیز بنا گذاشته‏اى، پس ما را جزء به نیروى تو حرکتى و جزء به یارى تو قوّتى نیست، پس به توفیق خود نیرومان بخش، و با هدایتت به راه صواب استوارمان دار، و چشم دلمان را از آنچه در مسیر غیر عشق توست کور ساز، و هیچ کدام از اعضاى ما را در معصیت خود پیشرفت مده.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاجْعَلْ هَمَساتِ قُلُوبِنا، وَ حَرَکاتِ اَعْضآئِنا، وَ لَمَحاتِ اَعْیُنِنا، وَ لَهَجاتِ اَلْسِنَتِنا فى مُوجِباتِ ثَوابِکَ حَتّى‏ لاتَفُوتَنا حَسَنَةٌ نَسْتَحِقُّ بِها جَزآءَکَ، وَ لاتَبْقى‏ لَنا سَیِّئَةٌ نَسْتَوْجِبُ بِها عِقابَکَ. 

بارالها! پس بر محمد و آلش درود فرست، و رازهاى دلمان، و حرکات اعضایمان، و نگاههاى چشممان، و سخنان زبانمان را در برنامه‏هایى قرار ده که موجب ثواب تو باشد تا کار نیکى که موجب ثواب توست از دست ما نرود، و کار بدى که موجب عقاب توست براى ما نماند.