خداوند
متعال همواره رحمتش، مقدم بر خشم اوست و در همواره رحمت خود را بر موجودات
این جهان نازل می کند، اما در برخی موارد، خداوند بر گروهی خشمگین می شود.
به
هر سمت و سویی که انسان می نگرد، علایم رحمت خدا آشکار و هویدا است.خدایی
که به دنبال فرصتی است که به هر نحوی رحمتش را بر موجودات ارزانی دارد؛ آن
هم بدون هیچ منت و سرزنشی.اما در برخی موارد انسان ها نافرمانی را به اوج
می رسانند و با اعمال و کردارشان منکر خدا می شوند و این کار را به صورت
مداوم انجام می دهند.این گروه ناسپاس به هشدار های خداوند بی اعتنا هستند و
پیرو شیطان، دست به گناه و معصیت می زنند.اینجاست که خداوند بر آن گروه
خشم می گیرد.
رسول اکرم(ص) در این باره می فرماید:
اِذا
غَضِبَ اللّهُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم یُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت
اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم یَربَح تُجّارُها و لَم تَزکُ
ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ
عَلَیها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگیرد و بر ایشان عذاب نفرستد،
1-اجناس آنها گران
2- عمرشان کوتاه مى شود.
3- بازرگانان آنها سود نمى برند
4-میوه هایشان سالم نمى ماند
5- رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد
6- باران از آنها دریغ مى شود
7- و بَدان آنان بر ایشان مسلّط مى گردند.
من لایحضره الفقیه ج 1، ص 524، ح 1489
این
ها علایمی است که رسول خاتم (ص)به آنها اشاره دارد.مطالعه تاریخ به انسان
کمک فراوانی می کند تا با عبرت گرفتن از گذشتگان در مسیر بندگی گام بردارد.