آخرت، حقیقتی انکار ناپذیر

همانا داستان آن کس که دنیا را آزمود، مانند مسافرانی است که در منزلی بی آب و علف و دشوار اقامت دارند و قصد کوچ کردن به سرزمینی دارند که در آنجا آسایش و رفاه فراهم است.

 امام علی (ع) در بخشی از خطبه 31 کتاب شریف نهج البلاغه که سرشار از موضوعاتی است که در زندگی، به آن احتیاج داریم به فرزند خود امام حسن (ع)می فرماید: اى فرزند، تو را آگاه کردم از دنیا و دگرگونی هایش و دست به دست گشتن هایش. تو را از آخرت خبر دادم و آنچه براى اهل آخرت در آنجا مهیا شده و براى هر دو مثلهایى آوردم، تا به آنها عبرت گیرى و از آنها پیروى کنى. مثل کسانى که دنیا را به آزمون شناخته اند، مثل جماعتى است از مسافران که در منزلگاهى قحطى زده و بى آب و گیاه منزل دارند و از آنجا آهنگ جایى سبز و خرم و پر آب و گیاه نمایند.

امام در ادامه از تحمل سختی های این دنیا توسط خداپرستان واقعی به شوق رسیدن به دنیایی باقی و نعمتهای ماندگار  می گوید و می فرماید: اینان سختى راه و جدایى از دوستان و مشقت سفر و ناگوارى غذا را به جان بخرند تا به آن سراى گشاده، که قرارگاه آنهاست، برسند. پس، آن همه رنجها را که در راه کشیده اند، آسان شمارند و آن هزینه که کرده اند زیان نپندارند  و برایشان چیزى خوشتر از آن نیست که به منزلگاهشان نزدیک کند و به محل موعودشان درآورد. 

از سوی دیگر امام عدالت گستر شیعیان از فریب خوردگان این دنیا به فرزند خود می گوید و می فرماید: مثل کسانى که فریب دنیا را خورده اند، مثل جماعتى است که در منزلگاهى سبز و خرم و با نعمت بسیار بوده اند و از آنجا به منزلگاهى خشک و بى آب و گیاه رخت افکنده اند. پس براى آنان چیزى ناخوشایندتر و دشوارتر از جدایى از جایى که در آن بوده اند و رسیدن به جایى که بدان رخت کشیده اند، نباشد.