نکوهش فرمانده شکست خورده توسط امام علی (ع)

امام علی (ع) به کمیل بن زیاد نخعى که فرماندار ایشان بر سرزمین هیت بود نامه نوشت و او را به سبب سهل انگاری در انجام کارها که موجب به غارت اموال مسلمانان شد ، سرزنش کرد

امام علی (ع) در نامه 61 کتاب شریف نهج البلاغه خطاب به کمیل بن زیاد می فرماید:کسى که کارى را که بر عهده او گذاشته اند تباه سازد و به کارى که انجام دادنش بر عهده دیگران است ، بپردازد ، ناتوان مردى است با اندیشه اى ناقص . تاخت و تاز کردنت بر قرقیسیا و رها کردن مرزهایى که تو را به حفظ آنها فرمان داده ایم ، به گونه اى که کس آنها را پاس ندارد و لشکر دشمن را از آن منع نکند ، نشان نارسایى اندیشه توست .

سپس امام در ادامه با کلامی که رنگ و بوی نکوهش دارد می فرماید:تو به مثابه پلى شده اى که هر کس از دشمنانت بخواهد بر دوستانت تاخت آورد ، از آن پل مى گذرد . چگونه است که تو را توان هیچ کارى نیست و کس را از مهابت تو بیمى به دل نیست . مرزى را نتوانى بست و بر شوکت دشمن شکست نتوانى آورد . نه نیاز مردم شهر را بر مى آورى و نه فرمانده خود را خشنود توانى ساخت .

در انتهای این خطبه باید گفت که کمیل بن زیاد از یاران برگزیده امام علی (ع) بود که به خلوت امام راه داشت.این مطلب نشان می دهد که امام هرجایی که منافع اسلام و مسلمین در خطر بود با احدی تعارف نداشت و حتی نزدیکان خود را نیز که در انجام امور محوله سهل انگاری می کردند، نکوهش می کرد.