ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
امام علی (ع) در نامه 74 کتاب شریف نهج البلاغه که عهدنامهای است میان دو قبیله یمن و ربیعه می فرماید: این پیمان نامه اى است که اهل یمن و مردم ربیعه، چه آنها که شهر نشین هستند و چه آنها که بیابان نشینند، بر آن توافق کردهاند که از کتاب خدا پیروى کنند و مردم را به آن فرا خوانند و از مردم بخواهند که آن را بپذیرند.
و هر کس را که به کتاب خدا دعوت کند و بدان فرمان دهد، اجابت کنند و در برابر این کار مزدى نطلبند و جز به آن به کار دیگر خرسند نشوند. بر ضد کسى که این پیمان بشکند یا آن را ترک گوید، دست به دست هم دهند و یار و مددکار یکدیگر باشند و سخنشان یکى شود و عهد خود را به سبب سرزنش یا خشم این و آن یا به سبب خوار ساختن و دشنام دادن گروهى گروه دیگر را، نشکنند. بر آن گواه است، آنکه از ایشان حاضر است یا غایب است و هر که سفیه است یا داناست و هر که بردبار است و هر که نادان است.
امام علی (ع) در ادامه میفرماید: عهد و پیمان خدا در این عهد نامه بر عهده شماست و از پیمان خدا سؤال خواهند کرد. نوشت آن را على بن ابى طالب.