ره آورد شوم دین گریزی چیست؟

امام علی (ع) در این حکمت ها به موضوعات اخلاقی اعتقادی علمی و سیاسی می پردازد.

حکمت 106نهج البلاغه:
مردم براى اصلاح دنیا چیزى از دین را ترک نمى گویند ، جز آن که خدا آنان را به چیزى زیانبارتر از آن دچار خواهد ساخت .

حکمت 107نهج البلاغه:
چه بسا دانشمندى که جهلش او را از پاى در آرد و دانش او همراهش باشد اما سودى به حال او نداشته باشد.

حکمت 108نهج البلاغه:
به رگ هاى درونى انسان پاره گوشتى آویخته که شگرف ترین اعضاى درونى اوست ، و آن قلب است ، که چیزهایى از حکمت ، و چیزهایى متفاوت با آن ، در او وجود دارد.
پس اگر در دل امیدى پدید آید ، طمع آن را خوار گرداند و اگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن را تباه سازد و اگر نومیدى بر آن چیره شود ، تأسف خوردن آن را از پاى در آورد ، اگر خشمناک شود کینه توزى آن فزونى یابد و آرام نگیرد ، اگر به خشنودى دست یابد ، خویشتن دارى را از یاد برد و اگر ترس آن را فراگیرد پرهیز کردن آن را مشغول سازد.
اگر به گشایشى برسد ، دچار غفلت زدگى شود و اگر مالى به دست آورد ، بى نیازى آن را به سرکشى کشاند و اگر مصیبت ناگوارى به آن رسد ، بى صبرى رسوایش کند و اگر به تهیدستى مبتلا گردد ، بلاها او را مشغول سازد و اگر گرسنگى بى تابش کند ، ناتوانى آن را از پاى در آورد و اگر زیادى سیر شود ، سیرى آن را زیان رساند ، پس هر گونه کُندروى براى آن زیانبار ، و هرگونه تُندروى براى آن فساد آفرین است .

حکمت 109نهج البلاغه:
ما تکیه گاه میانه ایم ، عقب ماندگان به ما مى رسند و تندروان غلو کننده به سوى ما باز مى گردند.

حکمت 110نهج البلاغه:
فرمان خدا را بر پا ندارد ، جز آن کس که در اجراى حق مدارا نکند . به روش اهل باطل عمل نکند و پیرو فرمان طمع نگردد.